Gülümsedi yoğunlaşmış acıların karanlığında 


durdu ve

umutla baktı kapalı ufukların açılmazlığına .

kapattı gözlerini ,

geçmişini irdeledi,

anlayamadı zamanın akışına takılışını .

ama yoktu,

prangalar kelepçeler ellerinde,

zihnine vurulmuştu bu engeller.

bir damla düştü gözlerinden,

toprak kahroldu taşıyamadı bir damladaki acıyı.

düşünmenin yorumunu yaptı ,

düşünemiyordu ki ,

bedeninin isteklerine vurulmuştu bir bilinmezlikle.

ani bir çıtırtı ,

dünya yıkıldı sanki,

paramparça oldu benliği ,

sonrada tüme doğru birleşti,

yalnızca sessizliğinin ağırlaşmışlığındaki yumuşamayla ,

daldı yine ,

daldı daldı öylece kalakaldı ,

ruhundaki tatlı okşamayla ,

bir şey hissetti ,

soğukluğunu insan oğlunun,

her zamanki sıcaklığında.

burkuldu yüreği

kararmaya başlamış düşlerinde ki simsiyah çıplaklığını ,

ve sonunda çözümledi


DÜŞÜNDÜĞÜ GİBİ YAŞAYAMADIĞI İÇİN YAŞADIĞI GİBİ DÜŞÜNMEYE BAŞLADIĞINI.



25/07/1991