hasretini saldılar üzerime

bu, ummadığım

solgun gözlerinin buğusuydu.

özlemine tutuşturduğu

yangınlardan daha soğuk

anlamsızlığına yakıncasına

direnmesiz geliyordu.

hiç bir mantığa dayandıramadan

sorgular içinde bırakıyordu.

o yarınlarını

tutumsuzluğuna dahi dokundurmadan

yüreğinin döşünü deşercesine

bir aldanmaya doğru

getirdiler üzüntülerini

bıraktılar sıra sıra

alıp giderken gömdüklerini

duyguları ile ezip geçtiler.

tozlu ufuklarında

rüzgarların durulduğu yerler

yeniden dirildi

sessizliğini dinletircesine gecenin

yaramaz çocukları vardı

ağıltısız zırıltısız

bir uğultu ile susuyorlardı

yazgısını bilmeden kaderin




01/12/1993